Zullen we nog even naar je profielfoto kijken?
Het nut van een gesprek over een profielfoto
Dat LinkedIn toch.
Wekelijks denk ik: ik hoef het daar niet zo vaak meer over te hebben, want mensen komen bij mij voor loopbaanvragen over de volle breedte: wat wil ik? Wat kan ik? Waarom lukt het me niet? Waarom word ik niet uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek? We hebben het over drijfveren en belemmeringen, oude pijn en nieuwe ambities.
Maar als we dan samen naar het LinkedIn profiel kijken, ontstaat er telkens een cruciaal gesprek. Omdat wat mensen in hun hoofd en in hun hart hebben, niet is wat zij laten zien aan de buitenwereld. Aan de hand van LinkedIn laat zich dat zo goed uitleggen. Sterker nog, het is de portretfoto die vaak alles al zegt.
Een sterk, en helaas veel voorkomend, voorbeeld is dat van een vrouw die een foto van zichzelf neerzet als een jong, schattig meisje. Terwijl ze een dijk van een loopbaan heeft, over ongelooflijke kwaliteiten beschikt en een heldere visie heeft. Maar die foto heeft ze laten staan. Soms omdat ze geen zin heeft om een nieuwe foto te laten maken. Soms omdat ze het zelf niet meer ziet, zoals je een tikfout niet meer ziet staan. Soms omdat ze in haar hart dat beeld koestert van vroeger.
Maar dan gaat het gesprek verder over stevig durven staan, je wijsheid durven laten zien, je mening laten klinken, de juiste beslissing kunnen nemen en uitdragen. En opeens wordt helder wat iemand te doen staat. Het plaatsen van een nieuwe foto is daarna geen probleem meer. Het wordt een handeling die helpt.
Ander voorbeeld: een cliënt wil overstappen naar een andere sector en na een interessant gesprek, tekent zich een richting af. Hij heeft een grote behoefte om meer maatschappelijke impact te hebben dan tot nog toe.
Op zijn LinkedIn profielfoto vertegenwoordigde hij de glamourwereld waar hij vandaan kwam. Een foto waar heel wat bewerking op los was gelaten, hij zag er flitsend uit. Dashing. Die foto paste niet bij de nieuwe wereld waar hij naartoe wil en de rol die hij nu zoekt. Het gesprek over hoe hij zichzelf laat zien, was voor hem aanleiding te bedenken:
‘Er is een is andere variant van mij die naar voren mag komen. Een kant in mijzelf waar ik lange tijd geen ruimte voor maakte. Die kant ziet er ook anders uit.’
Het laten maken en plaatsen van de nieuwe foto, werd een belangrijke stap in zijn loopbaantraject.
Soms doe ik zelf wel eens een schort aan als ik lekker wil gaan koken. Zo stap ik beter in de rol van een echte kok. Misschien maak ik het nu te ingewikkeld, maar mij helpt dat beeld van dat schort aantrekken als je echt ergens voor wilt gaan.
Ook in je professionele leven kun je kiezen welke kant in jezelf op dat moment je gaat helpen.
Zelfrepresentatie dus. Voor welke kant in jezelf kies jij?
Mocht je ook een goed voorbeeld hebben van hoe een foto van jezelf en de professionele werkelijkheid elkaar beïnvloeden, laat het me weten.